بازی، شادی، زندگی

دستم خوب نیست، چیزی دستم نیست، هیچی آس ندارم، رو من حساب نکنیا، همش پای خودت، کت نشیم یالا داره. اینا الفاظی‌است که میان یک بازی پاسور بین بازیکن‌ها رد و بدل می‌شود. چند سال پیش بود که با چراغ مثبت پدر، این بازی را یاد گرفتم. قبل از آن به تصور قمار بودنش، حتی […]

چند روزی است به خاطر حکم قضایی تعدادی از همکارانم؛ از حضور هر روزه‌شان در اداره محرومم. در این چند روز محل کار کوچکم، مانند سابق پرحرفی نمی‌کند. انگار به خاطر کم شدن رفت و آمد آدم‌های همیشگی‌اش، دچار افسردگی پس از رویداد شده و تلاش می‌کند با کم حرف زدن، افسردگی‌اش را پنهان کند.

پایان ساعت اداری بود. ندایی درونم می‌گفت: زیپ داخلی کیف را باز کن و نگاهی درونش بینداز. کنار خودکارها و مُهر، دستم به چیزی خورد که ناشناخته بود. انتظار هر چیزی را داشتم جز فلش. در ناامیدانه‌ترین حالت ممکن، فلش، به آغوشم برگشته بود. ❓چطور ممکن بود؟ من کل کیف را خالی کرده بودم و

چهارشنبه، فصل اسکیزوفرنی درس آسیب‌شناسی روانی را در دانشگاه باید ارائه می‌دادم. همه کارهایش را انجام دادم و پاورپوینت و متن را لحظات آخر در فلش ریختم و به سمت اداره حرکت کردم. از روند کاری که انجام داده بودم کاملاً مطمئن بودم و تنها برگه‌های پرینت شده را چند بار در اداره مرور کردم.

روزهای کودکی من، بدون موبایل و کارتون‌های جذاب، با یک بازی دلپذیر همراه بود.🪨 یه‌قل، دوقل این بازی را یکی از خاله‌هایم به طور کامل به ما یاد داد. مرحله‌ها به تدریج سخت‌تر می‌شدند. گاهی در مرحله‌ای آنقدر می‌ماندیم تا بقیه جلو می‌زدند و می‌باختیم. اما یادم هست که بعد از تمرین‌های زیاد با خواهرم،

«دست کشیدن از عادتِ فکر کردن به منظورِ فکر کردن» چگونه ممکن است عادت فکر کردن را برای فکر کردن کنار بگذاریم؟ در فصل ۷ کتاب «مربیگری به سبک بازی درونی» جمله بالا را خواندم. این فصل به ابزار استپ می‌پردازد و ادامه می‌دهد که لازم است آن را حین تحرک‌های متعدد کاری خود انجام

یوکای چو در فصل ده کتاب «رونق کسب‌وکار به کمک بازی‌سازی»، از بازی به نام «لورلیکس، ققنوس طلایی باشکوه» که مدتها آنرا بازی می‌کرده و مشاور شرکتش نیز بوده، صحبت می‌کند. این بازی به نحوی است که باید در جایی با دمایی به اندازه 40 درجه سیلیوس باشید تا بتوانید ققنوس طلایی باشکوه را دریافت

نگاه بازی‌طور دیروز از نگاهِ بازی‌طور به زندگی و فواید آن، مختصر گفتم و در انتها سوالی مطرح کردم. در بازی‌های خلاقانه که طراحی آنها مبتنی بر انسان است، استفاده از انگیزه‌های درونی، مبنا و محوریت بازی را تشکیل می‌دهد و در انتها نیز، آنچه به دست می‌آید، موردعلاقه و اشتیاق بازیکن قرار می‌گیرد. 💐تفاوت

در بازی‌های خلاقانه که طراحی آنها مبتنی بر انسان است، استفاده از انگیزه‌های درونی، مبنا و محوریت بازی را تشکیل می‌دهد و در انتها نیز، آنچه به دست می‌آید، موردعلاقه و اشتیاق بازیکن قرار می‌گیرد. 💐تفاوت نگاهِ بازی‌طور با اصل زندگی در هدفی است که در بازی مشخص است، اما در زندگی واقعی شفاف نیست.

بازی زندگی ❓آیا زندگی همان بازی است که دنبالش هستیم؟ ❓چطور می‌توان این بازی را معنادارتر کرد؟ ❓چطور می‌توان آنرا لذت‌بخش‌تر کرد؟ تعبیرهای یوکای‌چو، نویسنده و کارآفرین و سخنران بین‌المللی و مشاور رشته بازی‌سازی که باعث شد در صبح روزی که احساس بیهودگی، بی‌هدفی و بی‌انگیزگی داشت، متحول شود و به دنبال پاسخ این پرسش‌ها