به نام یزدان پاک

یادروز 22تیر02-تهران

سالهاپیش به انواع امکانات تهران ‌غبطه می‌خوردم. نه اینکه «رشت» قشنگم هیچ نداشت، اما گاهی آرزوی حضور در مکان‌هایی را می‌کردم که فقط در تهران جاخوش کرده‌بودند.

اما مدتی‌است دیگر حسرت در این شهر بودن را نمی‌خورم، بلکه حتی خوشحالم که شهر زندگی‌ام از ابتدا تهران هم نبوده.

زمانی که شهر در حال گسترش و پیشرفت بود، کسی به امروز فکر نمی‌کرد که از شهری دوست داشتنی که پایتختی زیبا می‌توانست باشد، تنها جای پایی برای ایستادن بماند، آنهم بدون اکسیژنی برای نفس‌کشیدن. 🫁

پاساژهای تجاری که پارکینگ‌ها را درون خود بلعیدند و از طبقه های منفی نیز واحد تجاری و اداری زاییدند، حکم اعدام تهرانی‌ها را با جیبی پر از پول صادر کردند. پولهایی که به کام سازندگان می‌رفت اما حکم اعدامش که برای همه صادر می‌شد. 👽

وقتی‌که در کوچه‌های ۶ متریِ بدون پیاده‌رو، در خانه‌های حیاطدار و تک واحد، ساختمان‌های درازقامت و پرواحد با پارکینگ مزاحم و گاه حتی بدون پارکینگ کاشته می‌شد‌، کسی فکر نمی‌کرد هزینه جرعه‌ای اکسیژن برای تهرانی‌ها، به اندازه مابقی عمر نکرده‌شان شود.

هم‌اکنون این شهر برای همه‌ی ایران مهم است، نه چون پایتخت سیاسی کشور است، نه چون با زلزله‌ای نیم‌بند و کم ریشتر هم فاجعه‌آفرین می‌شود، بلکه تنها به این دلیل که تنفس مصنوعی همه شهرها هم نتوانسته احیایش کند و هم اکنون به زندگی نباتی روی‌آورده و در حال مرگی تدریجی است.💀

🥀تهران از بی‌نفسی می‌میرد، اما آنها که او را به این نقطه رساندند، در ساحلی آرام و بی‌دغدغه، نفس، با دیدنی‌ها چاق می‌کنند.

یادروز 19تیر02-لیموترش را شاید دوست داشته‌باشید