تشنگی مغزِ سبک مغزِ ما
کتاب جدیدی دست گرفتهام که موضوع متفاوتی در مقایسه با سایر کتابهایم دارد.
در یک از پاراگرافهای فصل 3، در توضیح 8 محرک اساسی در بازیسازی، موضوعی را در خصوص زمان راهاندازی فیسبوک بیان کرده که جالب بود.
این اپلیکیشن ابتدا تنها در اختیار دانشجویان هاروارد قرار گرفت، بعد برای چند دانشگاه معتبر دیگر هم باز شد و بعد در اختیار تمام دانشگاهها قرار گرفت. وقتی دسترسی به فیسبوک در نهایت برای تمام افراد باز شد، خیلیها صرفا به این خاطر میخواستند واردش شوند که قبلا دسترسی نداشتند.
هماکنون این موضوع برای من در خصوص تلگرام صادق است.
تلگرام مدتی است تنها برای نسخههای پرمیوم، امکان استوری و لایو فراهم کرده و این قابلیتها برای همگان در دسترس نیست.
❓این پارگراف باعث شد فکر کنم، من از امکان استوری تلگرام به چه فرآیند غیرمعمولی میخواستم دست پیدا کنم که اکنون نمیتوانم؟
❓داشتنش چقدر اهیمت دارد؟
به واقع مطمئنم که تنها به جهت دارا بودن عدهای، خواستار داشتنش بودم.
محرک کمیابی و بیصبری، محرکی است که میتواند انسان را تشنه نگه دارد.
انسان تشنه، هر نوشیدنی برای رفع تشنگی انتخاب میکند، حتی اگر شربتی بس شیرین باشد که تشنگی را بیشتر کند.
حتی رخدادِ بسیاری از لحظههای مهم زندگی نیز ناشی از عطشی است که قبل از آن در خود ایجاد کردهایم.
دانشگاه، ازدواج، کار و بچه و حتی عادتهای ناپسند و …
🌻اما زمانی که بدست آورده شدند، مهارت نگهداری، لذت و برخورداری صحیح از آن، زیر خروارها خواسته و یا تشنگی بعدی گم شده و عطش دیگری ظهور میکند.
🥀زیرا این مغزِ سبک مغزِ ماست که به بازی گرفته شده است.
❓تاکنون در این بازیها گرفتار شدهاید؟
10 دیدگاه دربارهٔ «یادروز 12شهریور02-تشنگی»
بله چقدر نکته درستی بود. آدمها در عطش و تکاپوی داشتن نداشتهها هستند ولی وقتی بدست میارن براشون عادی میشه و این الگو مجدد درمورد چیزهای دیگه تکرار میشه. فکر میکنم باید تمرین کنیم که بتونیم محافظت رو هم در کنار تلاش برای چیزای دوست داشتنی یاد بگیریم. و اینکه امیدوارم هر کسی دوستداشتنیهاشو به موقع بدست بیاره. زمانش که بگذره دیگه شاید اون خوشحالی رو نداشته باشه.
مهمه واسه چیزی تشنه باشیم که ارزشش به مروز زمان بیشتر بشه تا کمتر مثل کتاب دانش و …
فکر میکنم هرچیزی زمانی داره وقتی فردی از لحاظ روانی به پختگی میرسه دیگه عطشش برای خیلی از چیزها از بین میره. اگاهی میتونه این عطش رو کم کنه. وقتی ساز و کار تبلیغات و این بازیها رو بدونی کمتر ممکنه اسیرش بشی
طول میکشه شخص باید بخواد
خدا رو شکر نوشتن این عطشهای کاذب رو از من گرفته. ممنون از تلنگر بجای شما
آره خیلی کمک میکنه
این عطش معمولن برای اغلب افراد به صورت دوره ای هست. منم در مورد اینستاگرام همین عطش وبگردی رو شدید داشتم که خداروشکر بعد از اینکه درک کردم بود و نبودش در رشد فردی فرقی نداره، و البته بدقلقی های خودش، پارسال حذفش کردم و به آرامش ذهنی بیشتری رسیدم.
هر چه از درون غنی تر میشیم این ماس ماسک های مجازی کمرنگ تر میشه.
مرسی طاهره جان بابت پرداختن به این موضوع.
واقعا درست میگید
من از این امکان تلگرام بیاطلاع بودم.
آره گرفتارش شده بودم. وقتی که استوری اینستاگرام ایجاد شد موبایلم این قابلیت رو پشتیبانی نمیکرد. خیلی غصه داشتم که نمیتونم چیزایی رو ببینم که بقیه میتونن ببینن. بعد از تعریف استوری انگشت به دهن میموندم. ااااههه یعنی چی؟ یعنی یه چیزی مینویسی ۲۴ساعت بعد خودبخود پاک میشه؟ خب که چی چه فایده داره؟ اینهمه بنویسم که پاک شه؟؟؟ (اینجا هنوز بخش هایلایت اضافه نشده بود)، و واقعا استوری از نظرم مسخره بود که برای محتوا ارزشی قائل نیست و عمرش رو ۲۴ساعت درنظر گرفته. اما با اینوجود میخواستم که داشته باشمش…
الان مدتهاست دیگه رنگ شبکه اجتماعی برام یه دنیای سیاهه که دلم نمیخواد واردش شم. پیامرسانهام هم محدود کردم و چندسالی هست که چیزی ازین دست نتونسته گولم بزنه
چه عالی