گاهی انتظار نداری ولی می‌شود

انتظار

گاهی انتظار داری خوب شود، اما عالی می‌شود. گاهی انتظار داری عادی بگذرد، اما خوش می‌گذرد.

گاهی انتظار داری کم باشد، اما ناب می‌شود و گاهی انتظار داری ساده باشد، اما نفیس می‌شود.

به جرئت می‌توان گفت، هیچ کداممان از ابتدا انتظار نداشتیم، وقتی به لحظه‌های شنیدن زنگ پایان نزدیک می‌شویم، درونمان خلائی حس کنیم.

دلمان برای حضور در آن کلاس‌های کوچک، خود را تنگ کند.

انگار از مهر پارسال، با ورود به این مینی دانشگاه، دل، لحظه لحظه فضایش را فراختر کرده بود تا افراد بیشتری را در خود جا دهد.

جا برای دوستانی که نمی‌شناختیم، اما قرار بود آن‌های شوند که انگار سال‌هاست می‌شناسیم.

و حالا این فضای پهن شده، خالی مانده از حضورشان.

و گذشت.

این جمع شاید دیگر هیچگاه روزهای اوجِ باهم بودنِ خود را نبیند.

روزهایی که گوشِ جان و دل، به درس استاد سپردیم.

اما روزهای اوج بیش از میل به تکرار در واقعیت، به تکرار در یادها علاقه‌مند است.

من به تکرار و مزّه کردن آن اوج‌روزها، پنجشنبه‌ای دیگر را با سلام و لبخند کنارشان، آغاز می‌کنم.

 

انرژی از خستگی– اولین یادروزی است که برای روزهای ارشد روانشناسی نوشتم.

دیدگاه‌ خود را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

اشتراک گذاری
پیمایش به بالا

یک جلسه کوچینگ رایگان

1 ساعت جلسه رایگان کوچینگ در زمینه‌های نوجوان، خانواده و زندگی هدیه‌ی من به همه آنهایی است که با ورود به سایت به من افتخار داده‌اند.

بارها اتفاق‌افتاده که تنها یک جلسه‌ی رایگان برای کوچی‌هایم، راهگشا بوده و توانسته‌اند پس از آن مسیر دلپذیرتری را برای خود انتخاب کنند.

شماره تلفن خود را وارد کنید و اولین جلسه کوچینگ را رایگان دریافت کنید