رسیدن به رویا یا رساندن به رویا
مدتی به جهت بازی پرسپولیس و النصر، صحبت از حواشی‌های ورود بازیکنان معروف و فیلمهایی که ویروسی پخش می‌شدند، زیاد بود.
من تنها فیلم دیدار پسرکی حدود 12 ساله را با کریس رونالدو دیدم که خانواده‌اش به جهت علاقه‌ی او به رونالدو، در هتل اسپیناس اتاقی رزرو کرده تا پسرک دردانه‌شان شانس دیدن رونالدو را داشته باشد.
🥀به هزینه اقامت یک شب این هتل که 2.5 برابر حقوق یک ماه کارمندی عادی آنهم با اضافه کار است، کاری ندارم.
🥀به دلواپسانی که همیشه نگران هزینه‌های سفرهای مذهبی بودند هم کاری ندارم که چگونه پرداخت این هزینه را تنها برای دیدن یک انسان توجیح می‌کنند؟
بصورت کلی تمام ایراداتی که به هزینه ختم می‌شود، به جهت اختیاری که هر شخص نسبت به داراریی‌های خود دارد، کاری ندارم.
تنها سوالاتی دارم!
❔چه چیز پس از این دیدار عایدشان شد؟
❔پسرک و خانواده‌اش به آرزویشان رسیدند، پس از این چه هدفی را دنبال می‌کنند؟
❔آیا این خانواده برای برآورده کردن آرزوهای بعدی پسرشان، که می‌تواند هزینه‌های گزافتری روی دستشان بگذارد، فکری کرده‌اند؟
⁉️سوال کلیدی: آیا این وظیفه والدین است که پسرشان را به آرزویش برسانند؟
🌻این سوالات برای این نیست که علقه‌ی خاصی به فوتبال و عواملش ندارم، برای ماهیت انگیزه‌ای است که پشت بسیاری از اهداف نهفته است و حتی دستیابی به آنها نیز، جز پربارتر کردن حس خودنمائئ، نتیجه‌ی دیگری ندارد.
🌷امیررضا بعد از جام جهانی به فوتبال و دنبال کردن اخبار و بازیکنان مطرح آن مشغول شده و امباپه یکی از بازیکنانی است که به شدت او را دنبال می‌کند.
تصور نمی کنم حتی اگر روزی تمکن مالی دیدار آنها را نیز داشته باشم، شرایطی برای پسرم فراهم کنم که او بازیکن محبوبش را اینچنین ببیند.
💐زیرا من احساسِ مادر پِدری گونزالس (بازیکن جوان بارسلونا) که همبازیِ مسی (رویای کودکی‌اش) شد را به اشک شوق مادر پسرک مرفه که به دیدن رونالدو رفت، ترجیح می‌دهم.
هدف: دارت مقابل مقصد: دیوار بی‌گناه-قسمت 8
سک‌سک در ایستگاه‌های هدف-قسمت 7
هدف، وسیله‌ای برای توجیه سوزاندن-هدف-قسمت 6
