نشخوارهای ذهن

-برو تو دل ترس‌های همیشگیت، نرو وقتش نشده.

-الان شروع کن و تغییر رو ایجاد کن، هنوز زوده و واسه شروع وقت بسیاره.

-الان بنویسش تا از ذهنت نرفته، بعدا هم میتونی بنویسی.

-الان بخورش وگرنه تمام میشه، نخور و بگذار برای بعد.

-یه کم بخواب تا جون بگیری، بیدار شو تا سرحالی به وجودت وارد بشه.

-یه کم بشین و خستگی در کن، وقت نشستن نیست و باید حرکت کنی.

همه‌ی این مکالمات، نشخوارهای ذهن خلاق، منتقد، از خودراضی، تنبل و فعال ماست.

گاهی به اولی گوش می‌دهیم و گاهی به نفر دومی.

گاهی صبر می‌کنیم و گاهی به دل ماجرا می‌زنیم. گاهی به نفعمان تمام می‌شود و گاه به ضرر.

❓چقدر به این صداها گوش می‌دهید و در تردید تصمیم‌گیری قرار می‌گیرید؟

❓کدامشان را نزدیکتر به خود می‌دانید و بیشتر به او توجه می‌کنید؟

🕊مدتی است که دیگر به صدایی که همیشه من را ترغیب به صبر، نشستن و خوابیدن می‌کرد، توجه نمی‌کنم. از اطرافیانم می‌شنوم که بیش فعال شده‌ام.
انگار به دستورات کودکِ بازیگوشی عمل می‌کنم که تاکنون سرکوبش می‌کردم.