تاکنون از غلطگیر استفاده کردهاید؟
با تمام علاقهای که به لوازمالتحریر دارم، غلطگیر برایم حکم جوجه اردک زشتی را دارد که استفادهاش برایم همیشه با نگرانی همراه است. تصور اینکه ممکن است اثری روی دستم، باقی بگذارد، احتیاط را به سرجهازی هر نوع دستنوشتهای تبدیل میکند.
اما استفاده از پاککن ررا بسیار دوست دارم. گاهی دلم برای کلاس دوم و سوم مدرسه تنگ میشود که فقط با مداد مینوشتیم و اشتباه نوشتن با خودکار کابوس نبود.
پاککنهایی که برای خودکار هم استفاده میشد چندان جالب نبود. چون هیچگاه آنطور که میخواستی اثر خودکار را پاک نمیکرد. در واقع آنها تنها بخشهای مهمی از کاغذ را از بین میبردند که اثر بیشتری از اشتباهِ خودکار، بر کاغذ قرار میداد.
این خاصیت غلطگیر یا پاککنهای مخصوص خودکار است.
❓آیا آدمهای غلطگیر هم داریم؟
آدمهای بسیاری را دور و برم میبینم که غلط گیر به دست، تلاش میکنند به نحوی اثر خودکاری آدمهای اطراف خود را حتی با گذاشتن تاثیر ناگواری بر کاغذ دلشان، پاک کنند.
آنها همهی نوشتههای آدمهای دور و برشان را با خودکار میدانند. ممکن است آنها با مداد چیزی را نوشته باشند و بتوان به راحتی آن را پاک کرد.
وقتی غلط گیر باشی همه چیز را با خودکار تصور میکنی و پاک کردن تنها با گذاشتن اثر، معنی پیدا میکند.
اما وقتی پاککن باشی، نوشتههای با مداد را بدون گذاشتن کوچکتری اثری پاک میکنی و از کنار نوشتههای با خودکار نیز گذر میکنی.
❓به نظر خودتان پاککن هستید یا غلطگیر؟
❓کدام یک به آن یکی ارجعیت دارد؟
❓و سوال مهمتر، برای چه کسانی همیشه پاککن و چه کسانی همیشه غلطگیر هستیم؟
گاهی والد بودن، چارهای جز غلطگیر بودن برایمان نمیگذارد.
قبل از والد شدن همه چیز را خوب و شیرین میدانیم. اما پس از اکتساب نقش والد، خود را مسئول تمام خطاها و اشتباهات و پیروزیهای فرزندمان میدانیم.
حال که او یک شخص کاملا منحصربهفرد است.
🌻میتواند اشتباه کند
🌻میتواند چیزی را دوست نداشته باشد
🌻میتواند به پیروزیهای مدنظر ما علاقهای نداشته باشد
🌻میتواند به آیندهای که ما میخواهیم حتی نزدیک هم نشود
🌻میتواند برای کاری شگفتزده شود که برای ما هیچ اهمیتی ندارد
فاعل آن خیر و صلاح، جا خالی داده، تمام آنچه که برای آیندهاش ترسیم کردیم را خیالات میداند، آیا نقشهای که برایش کشیده بودیم همچون نقشی بر آب بود؟
این جمله از نهج البلاغه را هیچگاه فراموش نمیکنم:
فرزندانتان را به انجام آداب خودتان وا ندارید؛ زیرا آنان برای زمانی، غیر از زمان شما آفریده شدهاند.
این جمله میتواند تمام آنچه که برای آینده فرزندانمان از هماکنون صلاح میپنداریم، باطل کنیم.
آنها قرار نیست نسخهای کپی شده از ما برای آیندهای که نمیشناسیم باشند.
آنها برای آیندهای آماده میشوند که ما هیچ شناختی از آن نداریم.
بهتر نیست دست از غلطگیر بودن برداریم
نوشتههای با مدادشان را پاک کنیم
و اشتباهات خودکاریشان را نادیده بگیریم؟
در این صورت، آنها ما را روی کاغذِ دلشان، چگونه توصیف میکنند؟
