اومانیستها را امروز در کتاب «مرد بدون وطن» شناختم. افرادی که پیرو مذهب اصالت انسان هستند و به زندگی پس از مرگ، اعتقادی ندارند.
نویسنده نیز که خود را به این موضوع معتقد میدانست، در مراسم یادبود رهبر سابق انجمن اومانیستهای آمریکا (آیزاک)، آرزویی عجیب کرد:
امیدوارم آیزاک هماکنون در بهشت باشد.
این جمله باعث شد همهی حضار بخندند.
❓جالب نیست؟
نامعتقدان نیز در بیان یک آرزو، عمیقا دلشان میخواهد که برای متوفی، لحظات خوبی در جریان باشد.
اما این خواست قلبی با باور مضحکشان، در تضاد است.
اعتقاد به معاد، شبیه به دکّانی است که در ابتدای بازاری قرار گرفته است.
شما از عطری که به شما معرفی میشود، خوشتان آمده است، اما به تصور پیدا کردن عطر بهتر و دیدن انتهای بازار، میروید و بیشتر خود را خسته میکنید. اما در هیچ عطرفروشی، عطر با آن رایحه، نمییابید.
🕊عطرفروش ابتدای بازار منتظر است. برگردید تا باور به خوشبویی عطرش را دوباره به شما ثابت کند.
