دیشب جلسه‌ی نویسندگی، مکمل دوره کتاب نویسی استاد علوی را برگزار کردم.
برای مطالب و اسلایدها زحمت زیادی کشیده بودم تا به قواعد کلی آزادنویسی با تشبیه و استعاره‌های جذاب بپردازم.
گاهی به جهت عدم اتلاف وقت مخاطبان حس می‌کنم باید سرعت بیانم را بالا ببرم.
🛤در یک سفر آموزشی یک ساعته، گوینده و شنونده، باید باهم در مسیر حرکت کنند و اگر هرکدام برای زودتر رسیدن، سبقت بگیرند، دیگری جا می‌ماند.
کنار تمام تشکرها از مطالب و بیان شیوا، یکی از دوستان حاضر، نگران جریمه‌ی پلیس راهور، برای جریمه شدن من در لحظه‌های پر سرعتم شده بود.
از او عذرخواهی کردم و به گمانم این بار جریمه عاید من نشد و از دید دوربین‌ها مخفی ماندم.
شاید همیشه این اندازه خوش شانس نباشم.
❓بهتر نیست همیشه با سرعت کلام مطمئنه برانم؟