تخصص

هدیه تخصص به قلب‌مان چیست؟

کتاب وسعت یا عمق؟ با استفاده از عروسک‌های تودرتوی روسی یا ماتروشکا در جمله‌ای استعاری، مرا یاد علاقه‌ام به داشتن این عروسک‌ها انداخت.

اپستین، متخصصان را به جهت محدودکردن تمرکزشان، به عروسک‌های ماتروشکا تشبیه می‌کند که درون جعبه‌ای احاطه‌شده از دانش و تخصص‌شان قرارگرفته‌‌اند و جواب بسیاری از سوالهای تخصصی را با پاسخ‌های مرتبط با همان رشته معمول می‌دانند.

حال آنکه سایت اینوسنتیو ثابت کرده که بسیاری از سوالات علمی و تخصصی، توسط اشخاصی حل شده که تخصص مرتبط با آن رشته را نداشته و از دانش و تخصصی غیرمرتبط، پاسخی درخور ارائه‌داده‌اند.

چهارشنبه که برای معاینه دستانم به پزشک اعصاب آشنایی روی‌آوردم، صحبتهای خارج از موضوع دردهایم نیز، همراه لحظه‌های تشخیص دکتر شد.

او که عمری را صرف آموختن طبابت کرده‌بود، اکنون آنرا تنها تفریحی میان کارهای مهم دیگرش می‌دانست. تفریحی که به جهت تخصص بالا، روزی قرار‌بود حرفه‌ای اصلی شمرده‌شود.🥼

فعالیت‌های متفرقه‌ی من نیز بی‌شباهت به پزشک ارجمند نیست.

ما همگی در زمانی از عمر خود، سوار بر قطاری شدیم که مجبور بودیم. اما زمان پیاده شدن به انتخاب خودمان گذاشته‌شد.🚉

تصور متعارف تحصیل، هدیه احساس خوشبختی و سعادت، پس از سپری دوره‌های مختلف تخصصی و رسیدن یک زندگی با آسودگی‌خاطر بود که آزمون‌های متعدد و پراسترس، دروس بی‌فایده و اساتید خودبرتربین و نداشتن

تفریحات مناسب، موعد رسیدن هدیه‌ها را همچون هدیه «دکتر محمود عالم» در فیلم «خیلی دور، خیلی نزدیک» به پس از پایان جشن و رفتن سامان موکول کرد که دیگر ارزش بازشدن هم نداشت.📽

من از رشته‌ای کاملا فنی وارد حیطه‌های کوچینگ، نویسندگی و تجربه‌ی ورزش‌های مختلف شدم که همگی زمان دریافت ‌هدیه‌ها را به شدت کوتاه‌کرده‌بودند و من مدام کنار قلبم در انتظار تحفه‌ای جدید بودم.

برای بسیاری از دوستان و حتی کوچی‌هایم نیز این تناقضات جذاب است که چرخش میان حوزه‌های کاری، ورزشی و خواندنی را چگونه تاکنون دوام آورده‌ام و هرلحظه راهی لذتبخش نیز برای خود احداث می‌کنم؟

💐من از قطاری که سال 1383 و در ایستگاه دانشگاه گیلان سوار شدم هنوز پیاده نشدم، اما ترجیح دادم به‌جای سفری تکراری، ایستگاه‌های جدیدی را برای ماندن انتخاب کنم که به تجربه‌های سفر با قطار تخصصم، غنای بیشتری بدهد.

یادروز 29تیر02-درد را شاید دوست‌داشته‌باشید