خانم «کارل اس دوئِک» در مورد «رشد ذهن» تحقیق میکند. این ایده که ما میتوانیم ظرفیت مغز خود را برای یادگیری و حل مشکلات افزایش دهیم.
او روی دانش آموزان 10ساله، تحقیقاتی انجام داد.
تعدادی از آنها وقتی با مشکلات یادگیری مواجه میشدند، خود را ناتوان تصور کرده و از تلاش درست میکشیدند و به طور متناوب دچار افت میشدند.
اما تعدادی از آنها به قدرت باور «هنوز نه» ایمان داشتند و تلاش را متوقف نمیکردند.
او تدتاک معروفش را با عبارت The Power of Yet آغاز میکند و اعتقاد دارد وقتی در خصوص موضوعی قید هنوز در ابتدای جمله قرار میگیرد، میتوان امیدوار بود که توانایی دستیافتنی است.
دیروز در جمعی دوستانه در خصوص ساعت خواب و بیداری به گفتگو نشستیم.
عبارت «نمیتوانم» پرتکرارترین کلمهای بود که در هوا به پرواز درمیآمد. عبارتی که مکانی برای بازگشت و اصلاح ایجاد نمیکرد.
وقتی دی ماه ۱۴۰۰ شروع به تغییر در ساعت خواب و بیداری خود کردم، «هنوز» باعث میشد، اوج گرفتن را تجربه کنم.
عبارت نمیتوانم را بارها از افراد با تجربهای نیز شنیدهام.
🥀نمیتوانم صبح زود از خواب بیدار شوم.
🥀نمیتوانم شبها به موقع بخوابم.
🥀نمیتوانم عصبانیتم را کنترل کنم.
🥀نمیتوانم به انسان دلخواهم تبدیل شوم.
اما اگر این عبارت را با «هنوز نتوانستم»، جایگزین کنیم، یعنی به مغزمان این فرصت را دادهایم که حتی برای یک بار هم که شده تلاشش را ادامه دهد.
❓آیا قدرت چکاندن کلمه هنوز را به خودگوییها دارید؟
