❓چه کسی ما را اشرف همه مخلوقات دانسته است؟
در هیچ آیه‌ای از قرآن، این جمله صراحتا وجود ندارد و به گواه مفسرین، از تفسیر و نتیجه‌ی بعضی از آیات دریافت شده که «انسان اشرف مخلوقات است.»
اما آیا براستی سایر جمادات، نباتات و حیوانات نیز، این برتری و عالی‌رتبگی را قبول دارند؟
آیا آنها هر روز برای انسانی که بهترین راه آلوده کردن رودخانه، دریا، جنگل و هوا را بلد است، نوشابه باز کند؟
براستی آنها به شرافت ما در نگهداری خاکی که از آن ساخته شده‌ایم، معترفند؟
اولین بار این مفهوم را در نشریه کرگدن که به تعابیر و استعاره‌های نوین معروف است، مشاهده کردم. مقاله‌ای که در بخشی از آن، روایت پرتکرار زیر آمده بود:
یک‌بار حضرت موسی (ع) در لایه های زیرین خاک، کرم کوچکی را دید که در خودش می‌لولید.
از خدا پرسید: این کرم را دیگر برای چه آفریده ای؟ و خدا جواب داد: این کرم هم روزی هفتاد بار از من می‌پرسد موسی را برای چه آفریدی؟
خنده‌دار نیست؟ شاید هم تاحدودی گریه‌دار باشد که در حکمت خلقت، هنوز به مرحله‌ی پیش‌دبستانی نیز نرسیده‌ایم.
ما چه جور اشرفی هستیم که نمی‌دانیم اگر خدا تمام مخلوقاتش را برای رفاه و آرامش ما بسیج کرده، برای آن است که در صدف وجود هرکدام از ما، درّی تازه شکل گیرد.
🥀شاید بسیاری از ما، در عمر کوتاه خود، بی‌شرفی را زندگی نکنیم، اما از پس عادت به روزمُردگی و بی‌هدفی، به کلاس اولِ اَشرف بودن خود نیز وارد نمی‌شویم.
